Nowa metoda rozliczeń dochodów z Islandii jest korzystna

Już niemal trzy miesiące efektywnie stosowane są postanowienia nowego protokołu do umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania dochodu i majątku między Polską a Islandią z 19 czerwca 1998 r. Protokół, który został podpisany w Rejkiawiku 16 maja 2012 r. i wszedł w życie 23 sierpnia 2013 r., zmienia wspomnianą umowę jedynie w dwóch, lecz bardzo istotnych kwestiach. Czy zmiany te okazały się korzystne dla podatników?

Pierwsza z nich dotyczy metody unikania podwójnego opodatkowania. W umowie z Islandią zmieniona została metoda stosowana przez Polskę. Generalnie w polskich umowach podatkowych zastępuje się metodę zaliczenia proporcjonalnego (zwykłego) metodą wyłączenia (zwolnienia) z progresją – jako metodą podstawową. W konsekwencji, o ile umowa z 1998 roku przewidywała w art. 23 jednolite stosowanie metody zaliczenia proporcjonalnego przez oba umawiające się państwa, to protokół z 2012 roku wprowadza zróżnicowane stosowanie metod unikania podwójnego opodatkowania przez każde z państw – stron umowy. Islandia nadal pozostaje przy metodzie zaliczenia proporcjonalnego, podczas gdy Polska będzie stosowała metodę wyłączenia z progresją jako podstawową oraz zaliczenie proporcjonalne w stosunku do podatków od dochodu z tytułu dywidend, odsetek, należności licencyjnych oraz zysków kapitałowych – tj. kategorii dochodu odpowiednio określonych w art. 10, 11, 12 i 13 umowy.

Zmiana ta jest pozytywna – oznacza istotne ułatwienie administracyjne dla polskich rezydentów podatkowych, czasowo przebywających na terytorium Islandii i uzyskujących tam dochody. W sytuacji bowiem, gdy takie osoby nie otrzymały w danym roku podatkowym innego dochodu podlegającego opodatkowaniu niż wynagrodzenia z tytułu pracy w Islandii, nie muszą już składać w Polsce rocznych zeznań podatkowych, a tym samym wykazywać dochodów uzyskanych w Islandii. Obowiązek taki dotyczyłby jedynie dochodów z tytułu dywidend, odsetek, należności licencyjnych oraz zysków kapitałowych, lecz będą to raczej pojedyncze przypadki, gdyż dochody polskich rezydentów przebywających w Islandii to w zdecydowanej większości dochody z pracy zarobkowej. Szacuje się, że w Islandii pracuje obecnie ok. 9 tys. polskich obywateli, a przed kryzysem finansowym przebywało ich tam prawie dwukrotnie więcej. Druga zmiana dotyczy wymiany informacji podatkowych. Omawiany protokół do umowy z 1998 roku spowodował, że znacznie rozszerzony został przedmiotowy zakres wymiany informacji w sprawach podatkowych. Również i ta zmiana jest konsekwencją przyjętej przez resort finansów polityki traktatowej w zakresie podatków. O ile umowa z 1998 roku przewidywała w art. 26, że wymiana informacji może dotyczyć tylko podatków, o których mówi ta umowa (tj. w Polsce obu podatków dochodowych, a w Islandii 6 enumeratywnie wymienionych podatków dochodowych i majątkowych), to zmieniony protokołem art. 26 w nowym brzmieniu pozwala już na wymianę informacji, które mogą mieć istotne znaczenie dla wykonywania lub wdrażania wewnętrznego ustawodawstwa dotyczącego podatków, bez względu na ich rodzaj lub nazwę, a więc wszelkich podatków, m.in. pośrednich i lokalnych. Tym samym więc, teoretycznie, polskie władze będą mogły zwrócić się do właściwych władz skarbowych w Islandii z wnioskiem o udzielenie informacji podatkowych w najszerszym możliwym zakresie, i odwrotnie. Wydaje się jednak, że w praktyce zmiana ta nie będzie miała większego znaczenia, gdyż ani Islandia, ani Polska nie są jurysdykcjami często wykorzystywanymi wzajemnie w międzynarodowym planowaniu podatkowym.