Szef zadecyduje, czy dopłaci do wycieczki dziecka

Kwestie związane z funkcjonowaniem funduszu świadczeń socjalnych reguluje ustawa z 4 marca 1994 r. Art 2 pkt 5 tej ustawy definiuje osoby uprawnione do korzystania z funduszu jako pracowników i ich rodziny, emerytów i rencistów – byłych pracowników i ich rodziny oraz inne osoby, którym pracodawca przyznał w regulaminie funduszu prawo korzystania ze świadczeń socjalnych finansowanych z zfśs. Ustawa o zfśs nie zawiera szczegółowego wyliczenia rodzajów świadczeń pracodawcy, ale jedynie wytycza ogólny zakres działalności socjalnej. Działalność ta obejmuje usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej – rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową (art. 2 pkt 1 ustawy). Zasady i warunki korzystania z usług i świadczeń finansowanych z funduszu oraz zasady przeznaczania środków funduszu na poszczególne cele i rodzaje działalności socjalnej określa pracodawca w regulaminie funduszu. Pracodawca dysponuje w tym zakresie pewną swobodą określenia form pomocy, z zastrzeżeniem, że nie mogą one wykraczać poza ogólne ramy wyznaczone ustawą. Możliwe jest zatem uznanie dopuszczalności ustalenia w regulaminie dofinansowania wycieczek szkolnych dzieci pracowników. Dzieci pracowników mieszczą się bowiem w katalogu osób uprawnionych, dofinansowanie wycieczki szkolnej może zaś być uznane za formę działalności socjalnej. Ważne jest przy tym, aby pomoc udzielana była zawsze z uwzględnieniem sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej. Oznacza to, że pracodawca nie powinien w sposób mechaniczny udzielać pomocy wszystkim, lecz jedynie osobom, których sytuacja uzasadnia jej udzielenie. Sama możliwość uznania dopuszczalności dofinansowania wycieczek szkolnych dzieci pracowników ze środków zfśs nie oznacza, że dopłaty te będą wolne od podatku dochodowego. Zgodnie z art. 21 ust 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są dopłaty do wypoczynku zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie, w formie wczasów, kolonii, obozów i zimowisk w tym również połączonego z nauką pobytu na leczeniu sanatoryjnym, w placówkach leczniczo-sanatoryjnych, rehabilitacyjno-szkoleniowych i leczniczo-opiekuńczych oraz przejazdów związanych z tym wypoczynkiem i pobytem na leczeniu – dzieci i młodzieży do lat 18:

• z funduszu socjalnego, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oraz zgodnie z odrębnymi przepisami wydanymi przez właściwego ministra niezależnie od ich wysokości,
• z innych źródeł – do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym 760 zł.

Jak przy tym wskazała Izba Skarbowa w Warszawie w interpretacji z 21 grudnia 2009 r. (IPPB4/415-651/09-5/JK), wycieczka nie może być uznana za formę wypoczynku. Celem wypoczynku jest bowiem regeneracja sił i pozbycie się zmęczenia, natomiast celem wycieczki jest zapewnienie rozrywki uczestnikom. A zatem kwota dofinansowania wyjazdu na wycieczkę dziecka jednego z pracowników nie korzysta ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.